Nederland en Indonesië delen een lange geschiedenis die teruggaat tot de 16e eeuw, zelfs nog kort vóór de oprichting van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC). Het Nationaal Archief heeft meer dan 700 archieven waarin deze geschiedenis aan bod komt.
Het archief in Indonesië bestaat de facto sinds 28 januari 1892. Het was toen dat de Nederlands-Indische regering het Landarchief oprichtte.
De stichting heeft als doel restauratie en onderhoud van de militaire erebegraafplaats Peutjut uit 1874 in Banda Aceh.
De IGV heeft zich ontwikkeld tot een instelling die mede richting geeft aan genealogisch onderzoek in Nederlands-Indië, het Caraïbisch gebied en Zuid-Amerika. Daarbij ligt het zwaartepunt op Nederlands Oost-Indië. Het publiceren van onderzoeksresultaten wordt onder andere gestimuleerd door de uitgave van ‘De Indische Navorscher’.
Een inventaris van grafstenen van het Museum Taman Prasasti. Meer dan 1000 beschrijvingen en foto's van grafstenen van de Tanah Abang begraafplaats, Jakarta, gesticht in 1798. Inclusief naamindex en transcripties in het Nederlands of Engels en vertalingen in Bahasa Indonesia.
Het project ‘Koloniale Monumenten Nederlands-Indië’ beoogt het vastleggen van kennis met betrekking tot de tijdens de koloniale periode van Nederlands-Indië (tot 1949, Nieuw-Guinea 1962) opgerichte monumenten. Het kan worden gezien als aanvulling op een eerder project van het KITLV, ‘Postkoloniale monumenten in Nederland’ van Oostindie, Schulte Nordholt en Steijlen. (KITLV, 2011). De gedachte achter het project is dat deze monumenten ons veel kennis verschaffen over de manier waarop de koloniale samenleving was ingericht, en welke waarden door de heersende elite belangrijk werden gevonden. Als bijzondere omstandigheid geldt dat verreweg de meeste koloniale monumenten in de periode van Japanse bezetting en daarop volgende onafhankelijkheidsstrijd zijn vernietigd.
