Begraafplaats Artikelen

De geschiedenis van een eigen begraafplaats voor de Chinese inwoners van Paramaribo gaat terug tot het einde van de negentiende eeuw. Vlak voor de eeuwwisseling vestigde de Vereniging Kong Ngie Tong een laatste rustplaats voor de Chinese gemeenschap. Ruim veertig jaar zou men daar begraven.

Door

William L. Man A Hing 06-03-2021

Aanvankelijk werden de doden begraven in en bij Fort Zeelandia, dat gold met name voor de hoge officieren en ambtenaren. Met de komst van een burgerij kwam er ook behoefte aan een geschikte kerk en een begraafplaats. 

Door

René ten Dam en Stephen Fokké 06-12-2020

Het sterftecijfer onder de Europeanen lag hoog in de tropen. De Brit Stedman was in dienst van de Republiek als kapitein van een korps vrijwilligers dat naar Suriname was gezonden om een opstand van weggelopen slaven neer te slaan. In 1773 was hij in Paramaribo en schreef het volgende:

Op deezen tijd woedden ‘er veele ziekten onder ons scheepsvolk; bijna elken dag wierden ‘er viif of zes matroozen van de koopvaardij-schepen begraaven. Het lot van deeze soort van mensen is in dit land over het algemeen zeer slegt; […] Zij stillen hunnen honger met enige bananen en pisangs, eeten oranjen en drinken water, hetgeen hen welhaast van alle kwaad verlost, door hen naar de eeuwigheid te zenden. Duizenden worden op deeze wijze in het graf gestort, die, volgens den gewoonen loop hunnes levens, nog veele jaaren zouden hebben kunnen tellen. [1]

Door

René ten Dam en Stephen Fokké 01-12-2020