Na de succesvolle vestiging van een Hollandse kolonie op de zuidpunt van Manhattan werden in 1628 in het fort Nieuw Amsterdam de eerste reguliere kerkdiensten gehouden. Dat gebeurde in een ruimte van de graanmolen die de kolonisten hier hadden gebouwd. In 1633 werd de eerste houten kerk gebouwd nabij de oevers van de East River.
In het bijna 400-jarige bestaan van New York zijn talloze begraafplaatsen aangelegd, gebruikt en weer verdwenen. De oudste, met name kerkhoven, dateren uit de tweede helft van de zeventiende eeuw, toen eerst de Nederlanders en later de Engelsen controle hadden over de nederzetting. Met de groei van New York ontstond de noodzaak voor grotere begraafplaatsen. Die begraafplaatsen werden niet meer dicht bij de bebouwing aangelegd, maar verder weg, op plaatsen die bijvoorbeeld voor landbouw minder geschikt waren. Bij veel van die begraafplaatsen uit de negentiende eeuw denk je niet meteen aan een link met de Nederlandse geschiedenis, maar die is er vaak wel, zoals op Green-Wood in Brooklyn.
Peter Stuyvesant was vanaf 1647 directeur-generaal van de Nederlandse kolonie Nieuw-Nederland, totdat het in 1664 werd afgestaan aan de Engelsen. Stuyvesant was weinig geliefd. Hoewel de kolonie tijdens zijn bewind wel verder werd uitgebreid, was hij constant in conflict met de bevolking.
In 1651 kocht Stuyvesant bouwerij (boerderij) nr. 1 van de WIC, gelegen een tiental kilometers buiten de nederzetting. Bij de bouwerij (in het Engels uitgesproken als boweray, later bowry) hoorde land met bijgebouwen, vee en twee tot slaafgemaakten uit Afrika.[1] Op het stuk land liet Stuyvesant in 1660 een kapel bouwen voor zijn buren en werknemers.[2] Dit feit op zich is al bijzonder, aangezien een eigen kapel niet gangbaar was voor protestanten. Maar mogelijk koos Stuyvesant hiervoor omdat de afstand naar Nieuw-Amsterdam te groot was. Niet bekend is hoe de kapel er precies uit heeft gezien.
Het lijkt weinig voor de hand liggend dat de 400 hectare metende Rural Cemetery in Albany nog iets te maken heeft met de Nederlanders die hier in de vroege zeventiende eeuw een fort hebben gesticht. De begraafplaats ligt ver ten noorden van de stad en werd pas in 1841 gesticht. Pakweg vier begraafplaatsen gingen hier aan vooraf, alle inmiddels verdwenen. Voor Amerikanen die gewend zijn dat begraafplaatsen het eeuwige leven hebben, is dat gegeven wel wennen. Toch is er van die oude begraafplaatsen, met vaak nog grafmonumenten met Nederlandse teksten, het een en ander bewaard.
Shared Cemeteries gaat over (voormalig Nederlands) funerair erfgoed over de hele wereld en is een non-profit samen- werkingsverband dat zich inzet voor het delen van kennis en informatie.
Nl 
En