Nagapattinam - Oude begraafplaats

In 1658 veroverde de VOC het Portugese fort bij Nagapattinam. Er werd vooral in textiel gehandeld, maar Nagapattinam was ook de invoerhaven voor op Ceylon gevangen olifanten. Vanuit hier werden de olifanten verkocht aan verschillende vorsten in India. Het fort was echter groot en daardoor  duur in het onderhoud. Nadat  in 1687 werd besloten om het hoofdcomptoir van de Coromandel te verplaatsen van Pulicat naar Nagapattinam, werd begonnen met de bouw van een nieuw fort. Dit fort was kleiner en kreeg de naam de ‘Vijf Sinnen’. Voor de bouw werden restanten gebruikt van de huizen en muren die bij een grote vloedgolf in 1680 waren vernield. In 1781 werd Nagapattinam door de Britten op de Nederlanders veroverd. Het zou daarna in Britse handen blijven.

De oude begraafplaats

Waarschijnlijk namen de Nederlanders een bestaande Portugese begraafplaats in gebruik om hun doden te begraven. Al snel, omstreeks 1665, werd een nieuwe begraafplaats aangelegd, meer landinwaarts. Van de oude begraafplaats, vrijwel direct gelegen aan het water, rest nauwelijks iets. Een viertal zerken is in de muur van een voormalige negentiende-eeuwse Britse zoutfabriek ingemetseld en een vijfde zerk ligt op een tombe. Mogelijk zijn er na de Tsunami van 2004, waarbij Nagapattinam zwaar werd getroffen, nog herstelwerkzaamheden uitgevoerd.

.

Zerken, ingemetseld in de muur van de voormalige zoutfabriek (foto Leon Bok, mei 2017)

De aanleg van de nieuwe begraafplaats was waarschijnlijk ingegeven door overstromingen van de bestaande begraafplaats. Een aantal graven van de oude begraafplaats is overgebracht naar de nieuwe begraafplaats, getuige de vermeldingen op de zerk.

Het oudste grafmonument op de oude begraafplaats is voor Cornelis Claesen, overleden in 1667. Dus na aanleg van de nieuwe begraafplaats. Het jongste grafmonument is een graftombe met zerk voor Jan Corte, overleden in 1698. Opvallend genoeg is zijn zoon in 1770 bij hem in het graf begraven. De graftombe heeft een vorm die elders niet gebruikt wordt door Nederlanders, waardoor de vraag rijst of de tombe wel oorspronkelijk is.

De enige tombe, hoewel waarschijnlijk niet in de oorspronkelijke vorm (foto René ten Dam, mei 2017)

Restauratie 

In 2020 is door de Government of Tamil Nadu Archaeology Department een schoonmaak uitgevoerd van de site en zijn de grafmonumenten hersteld.

Overzicht van de begraafplaats
(foto Ananya Jahanara Kabir, 2022)

Grafzerk Reynier van Buyten
(foto Ananya Jahanara Kabir, 2022)

Graftombe voor Jan Corte (foto Ananya Jahanara Kabir, 2022)

Literatuur

• Bauke van der Pol, De VOC in India – Een reis lang Nederlands erfgoed in Gujarat, Malabar, Coromandel en Bengalen. Zutphen, 2011. 
• Martin Krieger, European Cemeteries in South India – Seventeenth to Nineteenth Centuries. Delhi, 2013.
• Marion Peters, In steen geschreven – Leven en sterven van VOC-dienaren op de kust van Coromandel in India. Amsterdam, 2002.

Referentie: SC-IND-014