The Star of David or Shield of David, Maĝeen David in Hebrew, is a well-known Jewish symbol. When found in a cemetery, the star symbolizes the Jewish faith.

The Star of David is a hexagram, that is, a six-pointed star, consisting of two intertwined triangles. However, it is not originally an exclusive Jewish symbol and is also found in Eastern religions and even in Western churches, for example. The symbol hardly appears in early Jewish literature and works of art. The symbol is also not found on old Jewish funerary monuments. Despite the reference to King David, there is no evidence that David's shield was shaped like a Star of David.

From the seventeenth century onwards, the Star of David was used more often as a symbol by Jews, especially in Jewish mysticism. It was not until the late nineteenth century that the Star of David became the symbol of the Zionist movement that was striving for a Jewish state in Israel. During World War II, the Nazis abused the symbol by forcing Jews to wear a yellow Star of David with the word 'Jew' in it. After the war, the state of Israel was established in 1948 and a few months later the flag was adopted, a blue Star of David on a white background between two blue bands. The use of the Star of David as a symbol of Judaism also increased, as we find it on post-war grave monuments and war memorials. The Star of David thus represents both the Jewish people and the Jewish religion.

Nederlands:

De davidster of het davidschild, Maĝeen David in het Hebreeuws, is een bekend joods symbool. Wanneer het op een begraafplaats wordt aangetroffen, staat de ster symbool voor het joodse geloof.

De davidster is een hexagram, dat wil zeggen een zespuntige ster, bestaande uit twee in elkaar geschoven driehoeken. Het is echter van oorsprong geen exclusief joods symbool en komt bijvoorbeeld ook voor bij Oosterse religies en zelfs in westerse kerken. In vroege joodse literatuur en kunstwerken komt het symbool nauwelijks voor. Ook op oude joodse grafmonumenten wordt het symbool niet aangetroffen. Ondanks de verwijzing naar koning David zijn er geen bewijzen dat het schild van David de vorm had van een davidster.

Vanaf de zeventiende eeuw werd de davidster vaker door joden als symbool gebruikt, vooral binnen de joodse mystiek. Pas eind negentiende eeuw werd de davidster het symbool van de zionistische beweging die streefde naar een joodse staat in Israël. Tijdens de Tweede Wereldoorlog misbruikten de nazi's het symbool door joden te verplichten een gele davidster te dragen met daarin het woord 'Jood'. Na de oorlog werd in 1948 de staat Israel opgericht en enkele maanden later werd de vlag aangenomen, een blauwe davidster op een witte achtergrond tussen twee blauwe banen. Ook nam het gebruik van de davidster als symbool voor het Jodendom toe, zo vinden we het terug op na-oorlogse grafmonumenten en oorlogsmonumenten. De davidster vertegenwoordigt daarmee zowel het Joodse volk als de joodse religie.