Een introductie in de niet-ambachtelijke grafmarkeringen in de 'Upper Mid-Atlantic Colonies' (noordelijke deel van de Nederlands-Engelse kolonies aan de Oostkust)

Deze studie is een uitbreiding op een eerder onderzoek dat door Brandon Richards is gedaan gedurende zijn Master dissertatie. Dit onderzoek werd gedaan via de Universiteit van Leicester (Engeland). Het onderzoekt de 'onbehouwen steentradities' van koloniaal New York, New Jersey en Delaware en meer specifiek de grafmonumenten die opgericht werden door en voor de nakomelingen van de Nieuw-Nederlandse kolonisten.

Van de afgelopen paar honderd jaar zijn over de hele wereld sporen te vinden van Nederlandse aanwezigheid. Van Spitsbergen tot Brazilië en van Noord-Amerika tot India, overal zijn resten te vinden van Nederlandse handel en op veel plaatsen zijn begraafplaatsen aangelegd. Een van de gebieden was het territorium van Nieuw-Nederland in de huidige Verenigde Staten (VS). Rond dezelfde tijd vestigden de Engelsen zich in wat zij New England noemden en begonnen daar een kolonie die uiteindelijk de Nederlandse zou overvleugelen.

Buiten de almaar groeiende stad New York werden in de loop van de achttiende eeuw nog veel meer begraafplaatsen aangelegd. Veel van die begraafplaatsen werden aan de rand van de stad aangelegd, maar die haalde zo’n plek vaak snel weer in. De Nederlandse kerk groeide hard in New York en had al snel behoefte aan meer kerken.

De gebruikte natuursteen en steenhouwtradities

Op de tot nu beschreven begraafplaatsen zijn de oudste grafstenen alle gehakt uit een bruine zandsteen die voornamelijk afkomstig is uit lokale steengroeven in Newark (New Jersey). Dit in tegenstelling tot het gebruik van leisteen in New England. Slechts enkele grafmonumenten van leisteen worden aangetroffen in de Hudson-vallei. De oudste zandstenen voorbeelden hier dateren uit het begin van de achttiende eeuw.